Wild plukken doen we allemaal.

Iedereen plukt wel eens braam, of een bloemetje of een mooi blaadje. Een steentje, een schelp op het strand, een pluk mos voor het kerststukje.

Maar mag dat?

Nee. Alleen op eigen terrein mag je plukken en rapen en graven (niet te diep!) en alles wat je daar vind is in principe van jou, mag je gebruiken, opeten en verkopen.
Alles daarbuiten is van iemand anders en daar is zelfs een wetsartikel aan gewijd. Al heel lang geleden en dat is te zien aan de schrijfwijze:

Artikel 314 (Wetboek van strafrecht)

1

Dat is dus duidelijk, het mag niet. Ondanks dat niet alles genoemd is kan een rechter aan deze tekst alles hangen wat jij buiten je grond of ander eigendom meeneemt.

Vooral ook omdat alle grond wel van iemand of een instantie is. Niet dat iedere instantie meteen een hoop heisa maakt als je wat meeneemt, maar toch moet je oppassen. Wil je echt veel gaan plukken of rapen, zorg dan dat je weet dat dat daar mag, vraag toestemming of vraag een vergunning.
Zeker wanneer je excursies of workshops gaat aanbieden dan kunnen terrein-eigenaren nog wel eens vervelend uit de hoek komen wanneer ze niet op de hoogte zijn.

Soms staat het duidelijk aangegeven zoals hier bijvoorbeeld, soms staat er helemaal niets en soms zijn er nog bordjes te vinden, van die supernegatieve waar je niets mag. Dat is nog uit de tijd dat er een bosbijdrageregeling was. De overheid gaf subsidie aan particuliere boseigenaren, maar dan moest het publiek er wel mogen wandelen. Dat publiek moest zich wel aan regels houden en daar was een standaardbord voor ontworpen. Het “opengesteld” bord. Nog steeds zie je ze hier en daar.

Een aantal natuurbeschermingsorganisaties zoals Staatsbosbeheer, hebben een soort stelregel dat je voor eigen gebruik wel mag plukken, maar dat hangt tochook heel erg af van de toezichthouders of wat er in het verleden gebeurd/geplukt is.

Op de ‘s-Gravelandse Buitenplaatsen werden regelmatig mensen aangehouden die met grote zakken eekhoorntjesbrood liepen. Duidelijk voor de handel.
Van die “chefs” van dure restaurants die publiekelijk oreren dat ze zelf het bos in gaan… Dat doen ze echt niet. Ze kopen ze van dit soort plukkers in of halen ze gewoon bij de horeca handel… die ze kopen in het buitenland.

Wanneer dat in jouw gebied gebeurt, word je als terrein eigenaar natuurlijk wel een beetje knorrig als je weer plukkers tegenkomt.

Tegenstanders en voorstanders…

Buiten de wettelijke status van eetbare zaken in “de natuur” zijn er natuurlijk ook nog veel mensen die volslagen tegen het plukken zijn. Ook boswachters of “natuurkenners” laten zich ook nogal vaak uit in termen dat het “voor de vogels” is bedoeld. Of zoiets.
De natuur is een leefgemeenschap van planten en dieren. Eten en gegeten worden. Dat klopt. Maar de mens is ook onderdeel van de natuur. Die eet ook uit de natuur en de natuur eet ons ook weer. Alleen.. we zijn dat een beetje vergeten.

Vogels en andere dieren doen dat nog steeds zoals ze niet beter weten. Die eten de bessen, de blaadjes, de beestjes uit de natuur, hun “supermarkt”.  De natuur produceert zo ontzettend veel (stapel)voedsel dat er altijd veel meer is dan “nodig”.  Dat zie je ook aan de bramen, de duindoorns, de paddenstoelen, noem maar op. Al deze eetbare waar wordt ook door andere organismen gegeten die wij als mens niet zo snel lijken te herkennen. Wij denken dat ze verrotten of “gewoon” doodgaan. Maar ook dat is natuurlijk gebruik door de natuur. Duindoornbessen “fermenteren” (dat is een vorm van rotten) en bevatten dan zelfs alcohol, bramen beschimmelen, paddenstoelen beschimmelen ook of slakken vreten ze op.

En ook de mens past in deze cyclus. Wij aten ook bessen, wij aten ook paddenstoelen.. Het idee dat de mens al deze zaken definitief zou kunnen wegkapen voor de wilde dieren is onzin. Dat “natuurkenners” dit argument gebruiken geeft te kennen hoe ver we tegenwoordig van de natuur afstaan. We snappen er helemaal geen snars meer van en verzinnen dan maar iets om toch gelijk te kunnen krijgen.

Maar mensen beschadigen de natuur met het plukken.. is een argument.  Ja, klopt, en daar is die natuur maar wat “blij mee. Roosachtigen, zoals bramen, vermeerderen zich onder meer door takbreuk. Ze komen veel voor in overstromingsgebieden van rivieren en worden regelmatig uit elkaar gerukt door het water. Ieder takdeeltje dat weer vastë voet aan de grond krijgt loopt weer uit. Ook grote grazers, zoals koeien, paarden en herten, die zo nodig bij de bessen of de achterliggende bomen willen komen halen de struiken uit elkaar. Snoei dus. Een bekend gezegde uit de tuinwereld:  “Snoeien doet groeien”.  Maar ja, dat is niet de wereld van de “natuurkenner”.

De voorstanders.

Die hebben soms rare argumenten…
Alles uit de natuur is puur en gezond, bevat waardevolle stoffen… of minstens veel gezonder dan wat de mens koopt in de winkels.
Dat laatste is maar heel beperkt waar.
Ja, in de agrarische wereld wordt heel veel gif gebruikt. Ja de voedingsindustrie gooit heel veel rare dingen door ons voedsel. En ja, dat staat onder strenge controle. Althans, daar moet je van uit gaan. Het zou nog beter kunnen, dat klopt, maar wanneer je biologisch eet dan kun je er van uit gaan dat er weinig schadelijke stoffen in het eten zit.

En dan wildpluk…

Daar is GEEN controle op schadelijke stoffen. Uit de grond (vervuilde grond) en uit de lucht of via het water. De agrarische wereld spuit erg veel en dat verwaait, lost op in het grondwater of vloeit af naar het oppervlaktewater, industrieën braken nog steeds ongekend veel schadelijke stoffen uit (zie het GenX procedé), auto’s, scheepvaart, luchtvaart en ander vervoer produceert een baaierd aan schadelijke stoffen en kernproeven en -ongelukken hebben een deken van radioactief materiaal over de wereld gelegd. Nog steeds is Cesium uit Tsjernobyl aan te tonen in kastanjeboleten, zoveel dat ze in Zuid Duitsland nog steeds niet gegeten mogen worden. Ook struikheide slaat Cesium op en heidehoning is lang verboden geweest. Maar ook andere zware metalen werden en worden nog steeds over ons uitgestort of zitten in de grond in onnatuurlijk hoge concentraties.
Het winkelvoedsel wordt daarop gecontroleerd… het wilde voedsel bijna nooit. (Op honing en paddenstoelen na)
Wildpluklocaties zoals plantsoenen, zijn vaak opgehoogd met licht tot matig vervuilde grond uit grachten en vijvers, wegkanten zijn vervuild met alles wat uit en van auto’s komt, spoorbermen zijn erkende giflocaties vooral van koper, andere metalen, asbest van de remmen en ook verbrandingsresten van wat ooit er langs denderde aan stoomlocs en dieseltreinen, plus lekkende goederen, en wc’s van personentreinen.

Randen van akkers en weilanden zijn vergeven van de pesticiden en schadelijke stoffen uit dierlijke mest (waaronder hormonen), en nog erger: kunstmest.

Plekken waar huizen en fabrieken afgebroken zijn in de stedelijke omgeving.. veel gemeentes leggen hier al een verbod op voor het telen van eetbare gewassen… (Leiden bijvoorbeeld) omdat er veel schadelijke stoffen in de bodem zitten waaronder lood, afkomstig van loden regenwaterafvoer en loodhoudende verf.  Wildplukken op die locaties? Mjammie…

In Rotterdam heeft men de Kralingse plas geschoond. Er was daar een enorme loodvervuiling van een oude industrie aan de rand. De bagger ligt in het bos… en op een oud spooremplacement in die gemeente teelt men groente voor de voedselbank…

En hebben we het al over honden gehad? En wat die allemaal te eten krijgen en achterlaten in berm en plantsoen?

Wil je gezond eten en zelf plukken ga dan moestuinieren of sluit je aan bij een zelfoogstproject. Verbouw je eigen eten, laat de bodem analyseren, gebruik geen gif en rare stoffen en hoop dat je niet vanuit de lucht benadeeld wordt.

Wildplukken? In onze over-geïndustrialiseerde omgeving en het enorme pesticiden- en (kunst)mestgebruik door de reguliere landbouw is dat in veel gevallen een tamelijk ongezonde bezigheid helaas. En dan schijnt Nederland nog het minste gebruik van pesticiden te hebben in Europa… Let dus extra goed op in het buitenland wanneer je daar iets snaait.